Rozdział 2

Do Okazaki przyjechało tysiące gości. Festyn zorganizowany był przed zamkiem, jednak otwarcie odbyło się na dziedzińcu. Wszędzie wystawiono budki z jedzeniem, pamiątkami i biżuterią. Przy jednej z nich stała Kumiko sprzedając przekąski.
- Nie mogę się oprzeć wrażeniu- westchnęła patrząc na tłumy szczęśliwych ludzi- wszystko tak pięknie wygląda.
- Wieczorem będzie jeszcze piękniej- przytaknęła Michiko stojąc z boku, aby nie przeszkadzać kupującym.- Odbędzie się pokaz fajerwerków, a na koniec w górę polecą lampiony.
Festyn przebiegał sprawnie, bez żadnych problemów. Ludzie mogli tutaj zapomnieć o codzienności, troskach i nieprzyjemnościach. Po południu odbył się pokaz tradycyjnych tańców japońskich, w których udział brała Michiko. Miała na sobie czerwone happi oraz granatową yukate. Dzięki takiemu połączeniu kolorów, mogła wyrazić w tańcu swój romantyzm oraz elegancję. Tłum był bardzo zachwycony delikatnym i precyzyjnym tańcem Michiko, która zajmowała się tym od dzieciństwa. Po skończonym występie dziewczyna skierowała się w stronę szatni. W drodze wyjęła z kieszeni medalik, który otrzymała od swojej mamy w dniu dziesiątych urodzin. Wpatrywała się w wyżłobioną różę, a kiedy ją otworzyła, ukazały jej się dwa zdjęcia- ojca i matki. Zamyślona nie zauważyła osoby przed sobą i wpadła na nią.
- P-przepraszam najmocniej- ukłoniła się tak nisko jak mogła.
- Nic nie szkodzi. Widziałem pani taniec i spodobał mi się- usłyszała męski głos.
Podniosła wzrok i ujrzała młodego, wysokiego mężczyznę o kasztanowych włosach. Z zakłopotania zdołała zapamiętać tylko te szczegóły. Podziękowała, skinęła głową na znak pożegnania i udała się do szatni.

***

Festyn dobiegł końca. Dopiero teraz Michiko i Kumiko mogły się spotkać, ponieważ wcześniej tłum na to nie pozwalał.

- Udało mi się ukradkiem zobaczyć twój taniec. Byłaś cudowna!

- Dziękuję. Ja już będę się zbierać, jutro już jadę do rezydencji pana Mizuno.

- Mam nadzieję, że szybko się zobaczymy.

Pożegnały się tak, jakby miały się już nigdy nie zobaczyć i poszły w różne strony.

***

Michiko była już gotowa wyruszyć w drogę. Mieszkanie, które opuszcza postanowiła wynająć małżeństwu. Pieniądze za wynajem będą wpływać na jej konto oszczędnościowe, które założyła mając 18 lat, a za czynsz zapłacą gotówką Kumiko, aby uregulować rachunki. Na dziewczynę czekała już taksówka. Obejrzała się jeszcze raz za siebie i wsiadła do samochodu. Podróż nie trwała długo. Zapłaciła za przejazd i wysiadła niedaleko wejścia do ogrodu. Złapała mocniej walizkę i z uśmiechem weszła do rezydencji z nadzieją na lepsze życie niż dotychczas. Jak bardzo się myliła...